Κατακαημένη πατρίδα μου, σε έχουν δέσει με χοντρή τριχιά πολέμου, εκτέλεσης, σκλαβιάς, δουλείας, συνομωσίας, προδοσίας, πόνου, βίας...
Αφύσικα σε φυλάκισαν σε υγρό, υπόγειο κελί, με μικρό υψηλό καγκελόφραχτο παράθυρο, τσιμεντένιο κρεβάτι, και τρύπα στο πάτωμα…
Τρέχουν κάθε τόσο οι δεσμώτες σου κι αφουγκράζονται με τα αυτιά τους κολλημένα έξω από τη σιδερένια σκουριασμένη πόρτα…
Οχι, για άλλο λόγο, αλλά για να διαπιστώσουν εάν μέσα στο άφωτο κελί υπάρχει ζωή ή εάν τελικά έφτασε…ο αναμενόμενος επισκέπτης…
Χωρίς πολλά ρούχα, με λίγο νερό και ακόμα λιγότερο φαγητό, μόνον ένας μπορεί να είναι ο επισκέπτης: Ο θάνατος αυτοπροσώπως…
Ησουν εσύ Ελλάδα μου, που γέννησες Πολιτισμό, Δημοκρατία, Γράμματα, Τέχνες, Ολυμπιακούς Αγώνες, Ήρωες, Ιστορία… Όμως, Έλληνες, ανθέλληνες, φίλοι, γείτονες, σύμμαχοι, ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι, σε χρεώνουν, σε υπερχρεώνουν, σε κλέβουν, σε κατακλέβουν, τρώνε με βουλιμία τις «σάρκες σου» και φυσικά, αδημονούν να καταβροχθίσουν ακόμα και «τα σπλάχνα σου!»[/size]
Θέμα: Ελλάδα μου 
Πεμ Δεκ 04, 2014 5:17 pm
