Χόρεψε συθέμελα η γης
σχίστηκε στα δυό,
στα χίλια δυό!
Έβγαλε απ΄ τα σωθικά της
θάνατο, έκοψε νήματα ζωής,
απότομα, πρόωρα!
Γκρέμισε σπίτια,,
τσάκισε ψυχές,
έσπειρε φόβο,
δίψα, πείνα,
ατέλειωτη απελπισία!
Τα όνειρα,
φτώχαιναν στους πολλούς,
στους λίγους
πλούτισε η αδιαφορία!