Αλήθεια, σε τί κόσμο
μας φέρατε μπαμπά και μαμά;
Δεν μπορούμε να κάνουμε…όνειρα,
αυτήν την...κοινωνία
που εσείς διαμορφώνετε,
εμείς την αποκαλούμε…κατάντια!
Επαναστατούμε για τους πολιτικούς
που, εσείς επιλέξατε-και για εμάς-
για την πολιτική των πολιτικών σας
που εφαρμόζουν τους νόμους
κατά πως θέλουν-επάνω στην πλάτη μας-
με τις δικές σας πλάτες.
Διορθωθείτε πρώτα εσείς,
κι αν μπορέσετε κάποτε
ζητήστε από εμάς τα παιδιά-με πράξεις-
τη συγνώμη που μας οφείλετε!
Ίσως τότε, να μπορέσουμε να κάνουμε
όνειρα και να ελπίζουμε,
να ελπίζουμε σε ένα όχι αβέβαιο μέλλον…!
Ίσως, ακόμα, δεν είναι πολύ αργά!
Ίσως...!