Όσο ο μαΐστρος
χαϊδολογούσε τη θάλασσα,
το ολόγιομο φεγγάρι άφηνε
στη ράχη της, το ασημί του φως
σχηματίζοντας ένα ακαθόριστο σχήμα
με έντονη φωτεινότητα στο κέντρο
που, δεξιά κι αριστερά ατόνιζε,
σκούραινε, ώσπου χανότανε
στα άφωτα νερά της θάλασσας.
Ένα ξεχασμένο μικρό σύννεφο
στάθηκε, για λίγο εκεί ψηλά,
στον αστροσπαρμένο ουρανό
κόβοντας με τη σκιά του στα δυό
το περίεργο υγρό σχήμα,
ενώ, ένα ψαροκάικο-παλιό σκαρί
διέσχιζε το σκοτεινό σημείο πηγαίνοντας
για ακόμα μιά δύσκολη ψαριά.
Ξημέρωνε η τελευταία Κυριακή
κι η τελευταία μέρα του Αυγούστου…