Τα…τυχερά

Admin

Βάδιζα βιαστικός, όταν,
μια σκηνή μ΄ εντυπωσίασε τόσο, που,
σταμάτησα απότομα, και που,
βάλθηκα, να τη ζωγραφίσω:
Μια καρέκλα ψάθινη,
ένα παλιό παιδικό καροτσάκι…
Χρωματιστά χαρτάκια
με αριθμούς, με παραστάσεις,
με βούλα κρατική
πιασμένα με πινέζες πάνω σε ξύλινη τάβλα.
Πλάι, απλοϊκά ντυμένος ένας άντρας,
ένας σκούφος στο κεφάλι του,
ένα κασκόλ γύρω από το λαιμό του
στην πλάτη του ένα παλιό παλτό
και πολλές δεκάδες χρόνια.
Ένας γκαζοτενεκές
με λίγα αναμμένα κάρβουνα
και πολύ καπνό, αποτελούσαν…τη θέρμανση,
το μεγάλο χαρτόκουτο πίσω του…τη μόνωση.
Κατά καιρούς ακούγεται η φωνή του,
αδύναμη, μα σταθερή:
«Πάρτε κύριοι λαχεία, έχω τυχερά λαχεία,
πολλά εκατομμύρια, πάρτε κύριοι...»

Σ΄ αυτήν την μεγαλούπολη,
σε τούτο το σταυροδρόμι,
κόντρα στον καιρό και στον χρόνο
ακόμα ένας άτυχος…πουλάει τύχη!
Ένιωσα τα μάτια μου να υγραίνονται,
«θα είναι από τον καπνό…» σκέφτηκα
κι απομακρύνθηκα…!